GRUP HEPSİ ANNELER GÜNÜ ÖZEL RÖPORTAJI
GÜLÇİN'İN ANNESİ-->AYSER
YASEMİN'İN ANNESİ-->NİLGÜN
CEMRE'NİN ANNESİ-->ŞEBNEM
EREN'İN ANNESİ-->AYŞE

GÜLÇİN-AYSER
Fotoğraf çekiminde reiki yapıyorsunuz.Anne-kız konseptinde bunu tercih etme nedeniniz neydi?
Gülçin: İkince seviyede reiki yapıyorum.Anneme yorgun olduğunda,başı ağrıdığında ya da tansiyon problemi yaşadığında reiki yapıyorum.Annem de hiç uyumadığı kadar rahat uyuyor böyle zamanlarda.Anneme bir şekilde faydam dokunduğu için mutlu oluyorum ben de.

Neden aklına geldi reiki'ye başlamak?
Gülçin:Küçüklüğümden beri spritüel kitaplar okuyorum.Hayatıma reiki hocaları girdi ve reiki yapmaya başladım.
Ayser:Gülçin,reiki sayesinde her istediğini yaptırıyor bana!
Gülçin:Yıllar önce kitapta okuyup bir şey denemiştim.Tabii ki insanların özgür iradelerine müdahele edilmemesi gerektiğini biliyorum.Neyse o sırada oturuyorum.Yerimden kalkmak istemiyorum.Annemde televizyonun sesini çok açmış."Konsantre olup,anneme bir düşünce göndersem"dedim;"Böylece televizyonun sesini kıssın." Annem kalktı ve televizyonun sesini kıstı.
Ayser:Mesela alışveriş yapıyorum;normalde almayı düşünmediğim bir şey alıyorum.Bir bakıyorum;aldığım şey Gülçin'in canının istediği şeymiş!Sonra bana düşünce gücü gönderiğini söylüyor.Bence de düşünce gücü fark edilmemekle beraber çok önemli.O yüzden Gülçin'i destekliyorum bu konuda.
Gülçin:Ortaokul zamanarımda oldukça fazla ilgileniyordum bu konularla.Annem endişelenmişti:"Fazla da abartma Gülçin'ciğim.Hayal dünyasında yaşama"diye...

Gülçin'in çocukluğunu düşündüğünüzde aklınıza ilk olarak ne geliyor?
Ayser:Gülçin 4-5 yaşlarındayken ona kızdığımda birbirimizi cezalandırma,ardından da birbirimizi sevme zamanımız olurdu.Ben bir isteğini yapmadığım zaman numaraları nasıl kaydetmişse zihnine babasını arardı."Babacığım biz annemle küsüz.Lütfen annemle bir konuşur musun?Sevme zamanıda gelmek bilmiyor" diye söylenirdi.Sevme zamanı geldiğinde de;birbirimizi mıncıklar,yerlerde yuvarlanırdık.Gülçin şimdi sessiz,sakin bir kız gibi görünüyor.Ama çocukluğunda çok bilmişti.Misafirliğe gittiğimizde; "Siz mi yaptınız yiyecekleri?Ellerinize sağlık"derdi.Liseye gidene kadar annesine,babasına dahi siz diye hitap eden bir kızdı.Arkadaşları onu eleştirince siz demeyi bıraktı.O yıllarda bir nezaket kitabı almıştım.Gülçin!e de öğretiyordum.Kolunu nereye koyacak,çorbayı nasıl içecek...Yatarken bile dik yatmasını isterdim.
Gülçin:Mesela bir yerimi kanatıp,yara yapacağım diye çok korkardım.
Ayser:Doğru.Bir keresinde yazlıktayız.Bisiklete binerken düşmüş.Dizi kanamış."Annem bana kızacak.Genç kız olduğumda izi kalacak" diye korkudan bana gelememiş,komşulardan yardım istemiş."Ziyanı yok" dedim sardım,sarmaladım.

Çocukluğunu düşündüğünde anneni nasıl hatırlıyorsun?
Gülçin:O zaman daha anne gibi görüyordum.Şimdi daha arkadaş benim için.Annem hala genç.O yüzden şanslıyım.Çocuklukla ilgili aklıma şöyle birşey geldi:Annem bana zorla mercimek yedirmeye çalışırdı.Eskiden yemek yeme saatleri korkulu rüyaydı.Büyüyünce tam tersi oldu;çok yemeye başladım.Bu kez de annem,"Abur cubur yeme"diye kızıyor.Artık çok daha sağlıklı besleniyorum ama.

Kızınızın herkes tarafından seviliyor olması size ne hissettiriyor? 
Ayser:Her zaman gurur duyduğum gibi şimdi de gurur duyuyorum.Çok ukalalık etmeyeyim ama alışkınız biz küçüklüğünden beri  Gülçin'in başarılarına.5 yaşından beri piyano çalıyor.AKM'de hem koroda,hem de baledeydi.O zaman da sahneye çıkıyordu.Turnelere gidiyorları.Benim için